Nazife Güran - Nurdan Bir Hale (Light from a Halo) (2006)

İstanbul da doğdu, müziğe 8 yaşında arp çalarak başladı, aynı yıllarda yürüttüğü bale çalışmaları onu ileride profesyonelliğe kadar götürdü ve kısa bir müddet İDOB’de dans etti. 1973 de Atatürk Kız Lisesi’ni bitirdi ve aynı yıl İstanbul Devlet Konservatuvarı şan bölümü sınavlarını kazanarak bas Mustafa İktu’nun öğrencisi oldu. Daha sonra bariton Mesut İktu ile çalışmalarını sürdürerek konser şarkıcılığı bölümü’nün ilk öğrencisi olarak, 1980’de bu bölümün yükseğini pekiyi derece ile bitirdi. Çalışmalarını lied, oda müziği eserleri ve orkestralı şarkı dağarcığı üzerinde geliştiren İdil, Türk bestecilerinin eserlerinin ve çağdaş kompozitörlerin yapıtlarını seslendirmeyi bir ilke edinmiş, bunların TRT ve TV kurumlarında birçok kayıt ve icralarını yapmıştır. Şimdiye kadar İDSO, ÇDSO, Eskişehir Belediyesi Senfoni, İzmir Devlet ve Cumhurbaşkanlığı Senfoni orkestralarına solist olarak katılmış, yurt içi resitallerinin yanı sıra Casablanca, Rabat ve Paris’te konserler vermis, 1992’de Sofya Modern Müzik Festivali’ne solist sanatçı olarak davet edilmiştir. Theo Loevendie’nin “6 Türk manisi”, A.Schönberg'in "Pierot Lunaire" i ve Alban Berg’in “7 İlk Şarki” adlı orkestral eserlerinin yurdumuzda İDSO ile ilk seslendirilişini yapmıştır. 1995’de Boğaziçi Oda Müziği topluluğu ile C.Reşid Rey'in "Sextuor" ünün dünya prömiyerini gerçekleştirmiş, 2004 Cemal Reşid Rey’in 100. doğum yılı nedeniyle gene Kalan Klasik etiketiyle çıkan CD de "12 Anadolu Türküsü" nü seslendirmiştir. 2005 de de Yıldız Üniversitesi tarafından "Çağdaş Müziği Yorumlama" alnında "Yılın 10 Divası" ödülüne layik görülmüştür. Kendisi 1981’den beri MSGSÜ Devlet Konservatuvarında Opera Anasanat Dalı’nda öğretim görevlisi olarak çalışmaktadır. Ele aldığı Nazife Güran liedleri ve şarkılarıyla ilk tanışması 2000 senesinde yakın arkadaşı piyanist Vedat Kosal sayesinde olmuştur. O yıl, Kosal'ın çok büyük arzusu olan bu eserlerin kaydının yapılması, onun zamansız vefatı nedeniyle gerçekleşememiştir (2001). 2000 yılından beri Prof. Metin Ülkü ile beraber konser çalışmaları yapan ikili, Güran liedlerindeki o ince dokuyu ve romantizmi ortaya çıkarmak, naifliği vurgulamak, içtenliği yansıtmak adına zaman zaman şan çizgisinin dışına çıkmak zorunda kalmışlardır. "Ezgi" her zaman "biçim"e hükmetmiştir. Bu büyük melodi ustası ve küçük formların mahiri Nazife Güran'ın eşliği, şiiri bütünleyen, salt ona destek veren, başka virtüozite gösterilerine ve motif arayışlarına girmeyen, hatta yer yer şanı desteksiz bırakıp, hedefe dolaysız ulaşan bir yapıdadır. Böylelikle dinleyiciyi hemen yakalayan bir atmosferde işlemiştir. Ses ise her zaman ekspresyonizmi ortaya çıkaran bir araç, bir renktir sadece. İçindeki cesur duygusallığı, yalnız melodilere sığdırmayıp sözlerini bizzat yazdığı şiirlerle de pekiştirmiş, dantel gibi işlemiştir… Dantel içinde çok şey barındırır, özlemler, sıkıntılar, üzüntüler, hayaller, aşklar, kırılganlıklar… işte Nazife Güran.

1962 yılında Ankara'da doğdu. 1972 yılında İstanbul Devlet Konservatuarı piyano bölümüne girdi. 1978'den itibaren kompozisyon bölümüne Prof. Cengiz Tanç ile devam etti. 1981 yılında konservatuarın piyano bölümü yüksek devresinden Prof. Judith Uluğ ile mezun oldu. 1982'de aldığı İsviçre bursu ile önce Cenevre'de yaz kursunda Nikita Magalof ile çalıştı. Sonra Lozan Konservatuarı'na girerek Brigitte Meyer'in öğrencisi oldu. Bu ülkedeki öğrenimi sırasında Salzburg'a giderek Mozarteum Müzik Akademisi'ndeki Yaz Kursu'nda Prof. Carl Seemann ile çalıştı; Hervé Klopfenstein yönetimindeki Lozan Konservatuvar Orkestrası ile Beethoven'in 4. Piyano Konçertosunu seslendirdi. keman-piyano, trio konserleri ve birkaç sayıda solo resital geçekleştirdi. Kasım 1984'te İstanbul'da düzenlenen 4. Müzik Yarışması'nın piyano dalında 2.lik ödülünü ve Türk Bestecisini en iyi yorumlayan piyanist ödülünü ve aynı yıl Lozan Konservatuvarı'nın "Virtuosité" diplomasını aldı. Ayrıca 1984-1985 yılları içinde Cenevre'de Eduardo Vercelli ile çalıştı. 1985 yılında İstanbul'a dönerek önce Mimar Sinan Üniversitesi Devlet Konservatuarı'nın Yüksek Lisans Bölümünü, sonra Sanatta Yeterlik kısmını Prof.Judith Uluğ ile bitirdi. İstanbul, Ankara ve İzmir'de resitaller verdi; oda müziği konserlerinin yanı sıra Zdenek Bilek yönetimindeki İstanbul Devlet Senfoni Orkestrası eşliğinde Schumann'ın La min. Piyano Konçertosu'nu seslendirdi; İsviçre'de Lozan Üniversitesi'nce düzenlenen (1991) resitalde J.S.Bach'ın Do Min. Toccata'sının ve H.Dutilleux'nün Piyano Sonatı'nın da bulunduğu programda A. A. Saygun'un Op.38 Aksak Tartılar Üzerine On Etüt adlı eserini seslendirdi. 1993'de Çağdaş Müzik Festivalinde A.Shönberg'in Pierrot Lunaire'inin piyano partisinin ve iki çağdaş Türk bestecisinin solo piyano eserleriyle katıldı. Ocak ayı içinde M.S.G.S.Ü. tarafından oditoryumda düzenlenen A. A. Saygun'u anma konserine gene bestecinin eserleriyle katılmıştır. 1996 ve 1997 Temmuz ayında Fransa'nın Aix-En-Provence şehrinde yapılan Akdeniz Gençlik Orkestrası'nın düzenlediği Akdeniz Havzası Ülkeleri Müzik Okulları'nın ve sanatçıların davet edildiği Müzik Eğitimi ve Müzik dilleri adlı buluşmalara konuşmacı ve konsertist olarak katıldı. Harbiye Askeri Müze ve Kültür Sitesinde yer alan İstanbul 2. Müzik Şenliğine Genç Türk Bestecilerinin Solo piyano ve keman -piyano eserlerinin ilk seslendirilişini yaptı. “Açık Radyo”da “Ludus Tonalis” adında çağdaş piyano eserleri hakkında programlar yaptı. Çeşitli kurumlarda konferanslarını sürdüren sanatçı konserlerde ve ses kayıtlarında özellikle Türk bestecilerinin eserlerinin ilk seslendirilişini yapmaktadır.

Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Devlet Konservatuvarı'nda Profesör Öğretim Üyesi olarak çalışmalarını sürdürmektedir. Metin Ülkü'nün besteci hakkındaki genel analizine gelince; "Nazife Güran'nın gerek şan eşliğindeki piyano yazısı gerek solo piyano yazısı geçmişin büyük ustalarınının deneyimini yansıtır. Piyanistik bir yazıdır bu, amacına en kolay ve etkili ulaşan bir ekonomi içerir. Liszt’in etkileri, Chopin’in etkileri Gölde Akisler’de, Albeniz Etkisi Dantel’de karşımıza çıkar. Bazen çok ilginç bir biçimde yalın olarak Fransız altılılarına yakın bir yazı ortaya koyar (Feraceli Hanım), zaman zaman da izlenimciliğe yaklaşır (Merdiven). Tüm bu özellikler onda akademik bir kaygının uzağında neredeyse doğaçlama gibi akan bir içtenliğin yansıması olarak ortaya çıkar. Bu anlamda yaşadığı dönemin müzik yazısına ya da modernizme uzak durması doğaldır. Ama bunun yanı sıra yukarıda bahsedilen türdeki içtenliği geçmişin müzik stillerinin yapay bir yeniden üretiminden uzak bir stille yazmasını sağlar. Tabii ek olarak tüm bu etkiler onun konulara bağlı müzik yazısının tasvirsel karşılığını oluşturmaya da hizmet eder, tıpkı Boğaziçi’nde Gezi’de çatananın sesini ardı sıra akorlarla vermeye çalışması gibi. Bu kısa formlarla yazdığı eserlerde Nazife Güran kendine özgü bir izlenimcilik yakalamıştır diyebiliriz."