Osprey PL WBH 012 Wojna Szesciodniowa 1967

Do wybuchu III wojny arabsko-izraełskiej w czerwcu 1967 roku przyczyniło się wiele czynników geopolitycznych. Gdyby rozpatrywać każdy z nich z osobna, żaden nie by! wystarczająco poważny, by usprawiedliwić konflikt zbrojny między sygnatariuszami Karty Narodów Zjednoczonych z 1945 roku. Państwo Izrael powstało 14 maja 1948 roku po wygaśnięciu utworzonego po I wojnie światowej mandatu brytyjskiego w Palestynie. Niedługo potem armie 5 krajów arabskich — Egiptu, Iraku, Jordanii, Libanu i Syrii — dokonały inwazji na terytorium nowo powstałego państwa. Dla Izraelczyków 1 wojna arabsko-izraelska z lat 1948-49 stała się wojną o niepodległość. W desperackiej walce o przetrwanie w ciągu 15 miesięcy konfliktu stracili ponad 6 tysięcy ludzi, co równało się wówczas prawie 1 procentowi ludności. Zgodnie z rezolucją ONZ nr 181 pozostała część mandatu palestyńskiego została podzielona między Żydów i Arabów, przy czym Izraelczycy otrzymali 13 procent pierwotnego terytorium mandatu brytyjskiego, z czego 60 procent powierzchni stanowiła pustynia Negew. Po zakończeniu konfliktu Egipt zajął Strefę Gazy, a Transjordania zaanektowała znaczne terytorium na zachód od rzeki Jordan, znane do dziś jako tak zwany Zachodni Brzeg w obrębie haszymidzkiego królestwa Jordanii. Jerozolima — główny ośrodek trzech światowych religii — stała się miastem podzielonym. Tymczasem Izrael przejął port Ej lat w zatoce Akaba, by zdobyć dostęp do Morza Czerwonego, rozdzielając tym samym dwa arabskie kraje — Egipt i Jordanię. Te terytoria miały się stać w przyszłości zarzewiem poważnych konfliktów. Żaden kraj arabski nie uznał państwa Izrael ani nawet jego prawa do istnienia.