«Sztuka wojny według Machiavellego» by Niccolò Machiavelli

Umiejętność walki czyni ludzi śmielszymi, gdyż nie obawiają się robić rzeczy, ktrych uprzednio wyuczyć by się trzeba. Nic tak nie sprzyja możliwości odniesienia sukcesu jak to, gdy nieprzyjaciel uwierzy, że już się nie podniesiesz. W ludziach wielkość urasta i dzielność swą okazują wtedy, gdy się z nich korzysta i gdy są dostrzegani. Pierwszą oznaką przegranej jest brak wiary w możliwość wygrania. Chińskie przysłowie: Obyś żył w ciekawych czasach bywa często najzwyklejszym przekleństwem. Niccolo Machiavelli niewątpliwie żył w czasach bardzo ciekawych, a jego biografia mogłaby posłużyć za scenariusz dla niejednego politycznego dreszczowca. Ten znakomity obserwator rzeczywistości stał się autorem ponadczasowych podręcznikw dotyczących sztuki organizacji społecznej i sprawowania władzy. Sztuka wojny według Machiavellego to zbir inspirujących przemyśleń, ktry mimo upływu kolejnych stuleci nie stracił nic na aktualności. Sukces, zarwno pięć wiekw temu, jak i dziś, uzależniony jest od kilku czynnikw - szczęścia, przedsiębiorczości, talentu oraz aktywności. Ważne, by opracować odpowiednią strategię i maksymalnie wykorzystać to, co dostajemy od losu. Machiavelli chętnie dzieli się wiedzą i doświadczeniem w tym zakresie. Jego wskazwki, kierowane pierwotnie do wodzw wielkich armii, docenią także wspłcześni menedżerowie, ktrzy kierują firmami i organizacjami walczącymi na bezlitosnym rynku gospodarki XXI wieku. Dla głwnodowodzących małych firm i wielkich korporacji, dla tych, ktrzy chcą przekuć ambicje na osiągnięcia, a także dla miłośnikw Sztuki wojny Sun Tzu ta książka stanie się podręcznikiem, do ktrego wracać będą po wielokroć - świeżym, odkrywczym i inspirującym. Niccolo Machiavelli (1469 - 1527) - prawnik, filozof, pisarz społeczny i polityczny, historyk i dyplomata florencki, jedna z postaci włoskiego odrodzenia, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli renesansowej myśli politycznej. Zwolennik republiki jako ustroju idealnego, napisał Księcia, słynny traktat o sprawowaniu władzy. W 1559 jego pisma znalazły się na kościelnym indeksie ksiąg zakazanych.